Mam na klatce schodowej młodą szczurzycę - na 99%. Ma bardzo wielkie oczy, poza tym wygląda jak szczur, jest wielkości szczupłej samiczki, jąder brak. Zachowuje się tak dziwnie, jakby była chora/wściekła/oswojona, ale z umaszczenia to 100% dziki agutek. Mamy obok budynku plagę nornic, ale ten zwierzak nie przypomina raczej nornicy, przynajmniej takiej, jaką widać w guglu.
Zaczęło się rano, tata przybiegł ze spaceru z psem z wiadomością, że w piwnicy siedzi szczur. Siedzi i się myje, ma go gdzieś, ale na podejście bliżej i słowa "hej, malutka" reaguje zderzeniem ze ścianą, a potem znika w dziurze. Poszłam zobaczyć, ale nie doszłam do piwnicy, bo szczur siedział na półpiętrze pod moimi drzwiami i wpieprzał kaktusa. Znaczy się listki, które spadły z grubosza na oknie. :) Pozwolił do siebie podejść, ale nie dał się dotknąć tylko powędrował na dół. Schodził bez żadnej paniki, zupełnie, jakby to Dżuma szła przede mną i schował się w schowku pod schodami. Kilka razy wchodził jeszcze na górę, ale za każdym razem kiedy już już miałam go złapanego, ktoś z sąsiadów przechodził i go płoszył albo babcia przychodziła powiedzieć, żebym się nie wygłupiała, albo tata sprawdzić jak mi idzie. :/ Miałam nadzieję, że bez problemu go złapię do klatki stosując jedzenie jako przynętę, ale niestety, jedzenie w klatce i klatka są ignorowane, a łapać go gołymi rękami się boję.
Nawet nie wiem, czy to szczur czy szczury, bo identycznego widziałam przed chwilą wracając z zakupów, w ogródku sąsiadki (mógł być tym samym, bo sąsiedzi otworzyli drzwi w nadziei, że sobie pójdzie), istnieje też możliwość, że innego widział tata, innego łapałam ja, a inny siedział w ogrodzie. I że to nie szczury, tylko te nornice. Czy ktoś z Was ma może obrazek przedstawiający nornicę nie polną tylko taką, hmm, miejską?  
Na razie nikt temu jednemu nie robi krzywdy, sąsiadki uciekają z piskiem, a ja się obraziłam, że mi utrudniają i zabrałam klatkę. Ale babcia zamierza zadzwonić jutro do administracji po trutkę, bo skoro jeden taki jest odważny, to pewnie jest ich tu cała masa i trzeba opanować sytuację. Co robić???

Dżuma go gryzie i nie pozwala mu wejść na jego własny tapczan. Chciał jej oddać, ale powiedziałam, że nie wolno, bo powinien być mądrzejszy, na co on stulił uszy, podwinął ogon i poszedł sobie. Teraz nie chce do mnie przyjść chociaż zamknęłam szczurę w klatce.

Orionek przez ostatni tydzień dostaje ketonal i łapa zupełnie przestała go obchodzić. Do tej pory nawet po tabletkach przeciwbólowych jak nie musiał na niej stać, to nie stał, przy wskakiwaniu na tapczan lądował bez jej udziału, a kiedy ja wracałam z pracy, dłuższą chwilę zbierał się w sobie zanim wstał i przyszedł mnie przywitać. Teraz otwieram drzwi, a on już stoi z kapciem w zębach, przedwczoraj natomiast ten mój śmiertelnie chory pies wlazł na stół i zjadł tacie kolację. Swoją drogą nie wiem, co się z nim porobiło na starość, bo dawniej stawiając miskę z jedzeniem trzeba było mu powiedzieć, że już gotowe i może jeść, inaczej nie tknął. Zdaniem mojej szefowej to skleroza. 

Byłam dzisiaj na szkoleniu BHP w pracy i zakochałam się w panu ratowniku. Nie żeby był jakiś specjalnie ładny, ale zachwyciło mnie to o czym mówił, co mówił i jak mówił. Powinnam poszukać sobie faceta lekarza, bo tacy mi najbardziej imponują. A ten nawet, kiedy zaczął zdanie od nieakcentowanej formy zaimka, odruchowo się poprawiał. :)

Od jutra encorton co drugi dzień.  Nie działa niestety, guz rośnie. Muszę się zastanowić co dalej i pogadać z weterynarzem.

Dyskusje i kłótnie o tym co dalej wprowadzają nową jakość w moim domu, trzeba przyznać. Doszłyśmy  z babcią do wniosku dziś wieczorem, że tak naprawdę wcale się nie znamy i mamy o sobie nawzajem nieźle wypaczony pogląd. Lepiej późno. :)