Spotkałam się dzisiaj z kumplem, którego nie widziałam siedem lat. Przed tymi siedmioma laty uważałam go za przyjaciela.
Nie żebym nagle dziś zmieniła zdanie. Nie chodzi w żadnym razie o to, że przyjechał pozwać do sądu swojego byłego szefa a mojego wujka (nie tego, z którym mieszkam, innego). Tu tylko problem robi rodzina oczekując, że w tej sytuacji zerwę kontakty.
Tylko że:
- Co chwilę powtarzał, jak to sprawa mnie nie dotyczy, po czym uparcie do niej powracał w rozmowie - Przy okazji plotek o różnych osobach z wielkim przekonaniem opowiadał rzeczy z rodzaju tych, w które z zasady nie wierzę - Trochę przesadnie się chwalił mówiąc o swoim obecnym życiu - Przystawiał się do mnie, czego nigdy wcześniej nie robił, a oczy miał szalone - Mieliśmy stanowczo za mało czasu, żeby się porządnie wygadać
Jednym słowem było trochę inaczej niż kiedyś. I ciekawe, czy to on się zmienił, czy to ja wcześniej nie dostrzegałam w ludziach różnych rzeczy. Ale uj ze zmianami, i tak żałuję, że on jest tak strasznie daleko, a net ma tylko w pracy.
Umawialiśmy się tak: On: Pod takim ciągiem sklepów, tam jest bank, fryzjer... Kojarzysz? Ja: Nie... On: No to powiedz gdzie. Ja: Może pod takim wielkim zielonym blokiem? Wiesz o czym mówię? On: Eeee... W końcu daliśmy spokój i spotkaliśmy się pod Pasażem. Jak się pewnie domyślacie, zielony blok i ciąg sklepów okazły się być dokładnie tym samym miejscem. :>
Dostaliście już PIT 11 za 2007 rok? Jaki numerek ma u was rubryka, w której wpisujecie przychód ze stosunku pracy? Bo u mnie 36, a według programu do liczenia PITów 35. I przez to każda kolejna rubryka jest nie w tym miejscu co trzeba, a jednej w ogóle nie ma, przez co koszt uzyskania przychodu trafia zupełnie w próżnię. Może ja jakiegoś innego PITa mam wypełnić, nie 37?
Nie mówiąc już o tym, że PITy 11 mam dwa, jeden z pracy, drugi jeszcze ze stażu i za cholerę nie wiem, jak mam obie te rzeczy zmieścić jednej linijce. Pytałam o to Tarkusa i Alakhaia rok temu, ale mnie wyśmiali, bo nie rozumieli w ogóle o co mi chodzi.
UPD. No dobra, po dłuższym namyślę doszłam do wniosku, że zasadnicze pytanie brzmi: gdzie w PIT 37 wpisać dane z rubryk 40 i 41 PITa 11? Czy są tu jacyś ksiegowi? ;)
UPD.2 Dobra, chyba doszłam co i jak. :) Marudzenie zawsze mi pomaga. :)
Choroba kładzie wszystkich w rodzinie (właśnie dopadło Nataszę), a ja cięgle jestem odporna na zarazę, chociaż się nimi zajmuję. Mam tylko od tygodnia stan podgorączkowy, jak już wcześniej pisałam. 37,5o C niezależnie od pory dnia i od połkniętych lekarstw. Dziwne, nie? Nawet mnie gardło nie boli. Rozumiem, że w domu pełnym bakterii mój organizm musi jakoś na nie reagować, ale z drugiej strony mógłby się zdecydować w końcu: albo się kładę, albo mnie nie rusza. Chociaż nie powiem, to miłe uczucie jak tak człowiekowi cieplutko. :)
Zależna od tego, czy babci temperatura rośnie czy spada.
Sama mam od paru dni stan podgorączkowy bez żadnych innych objawów choroby (no, czasem dreszcze). Nie bardzo wiem, co z tym robić.
A jutro chyba w ramach odstresowania pojadę wydać jeszcze trochę pieniędzy. Może sobie spodnie kupię. I sukienkę. I Pratchetta. I co tam będę chciała.
Szefowa powiedziała wczoraj zdanie, po którym musiałam się odwrócić żeby ukryć uśmiech pełen złośliwego triumfu. Nie będę tego zdania cytować, bo to by było wredne, chociaż świadczy źle o niej, a nie o mnie. Może tym bardziej nie będę. Jak ktoś ciekawy, z czego mam Schadenfreude, niech się zgłasza na PW. ;)
Jak zwykle na przełomie piątku i soboty. Już nie pamiętam, kiedy miałam normalny weekend, bez łez i stresów, a w dodatku taki, jaki sobie zaplanowałam.
Na przykład dziś, piszę to w tajemnicy ;), miałam ochotę zabrać Alakhaia i Tarka do Galerii na lody w ramach świętowania a) moich urodzin, b) trzynastki, c) umowy. Wydarzenia minione, ale do tej pory nikt inny ze mną na te lody pójść nie zdążył, pracoholicy jedni. No i ta ochota mi tak jakby minęła, nie wiem, czy wróci.
No ale. W wieku osiemdziesieciu jeden lat można łatwo umrzeć na zapalenie płuc. Ale wcale nie trzeba, prawda?
Pięć tysięcy lat świetlnych. To chyba oznacza, że ludzie nigdy nie ujrzą tamtego świata na własne oczy.
Kiedy byłam dużo, dużo młodsza, namiętnie oglądałam seriale takie jak "Ziemia 2" czy "Gwiezdna eskadra". I marzyłam, że może kiedyś, tak jak ci pożarci na początku "Obcego 2" osadnicy, będę badać obce planety i kształtować je na ziemskie podobieństwo.
Dużo później, na jakiejś bardzo pijanej nocnej imprezie, zwierzyłam się ze swych dziecięcych marzeń kolegom z roku. I okazało się, że oni oglądali w swoim czasie te same filmy i mieli, wciąż mają, identyczne pragnienia.
Czemu ludzie tak mnie lubią, przecież ze mnie taka jędza...
Na przykład dziś będę na forum publicznym obmawiać własnego ojca.
Nie chce mu się codziennie ścielić łóżka, więc śpi w ubraniu na niepościelonym. Wieczorem się nie myje, rano też nie codziennie, bo nie ma czasu. Śpi bez przykrycia, bo mu się nie chce nakrywać. Dostał zapalenia oskrzeli, leży w piżamie, nadal bez pościeli, albo chodzi po domu i zaraża. Wczoraj wujek bezskutecznie go uczył obsługi kropli do nosa. Dzisiaj dzwonił do mnie do pracy z pytaniem: strasznie kaszle i nie wie, czy to tak ma być. Postawił obok łóżka odkręconą butelkę soku, oczywiście ją przewrócił i zrobił awanturę na cały dom. Cytuję: głupi sok, perfidnie rozlał mu się na dywan. Przed chwilą zaniosłam mu aspirynę - nie weźmie, bo nie jest głodny. Nie wieźmie, bo nie ma siły. Nie wieźmie, bo nie.
Czasem sobie myślę, kim mogłabym być, gdybym miała za ojca normalnego człowieka.
Ja mam tylko 3 dni zaległego urlopu, ale szefowa ma 60 i nie wykorzystuje ich chociaż personalna ją ściga. Tym bardziej mnie nie wypada się upominać tak bez ważnego powodu. :] Muszę się jutro przejść do pani personalnej i podbić legitymację ubezpieczeniową, może zacznie mnie ścigać przy okazji i będę miała pretekst. I może zapytam, co z moją umową, w końcu zbliża się koniec miesiąca. ;)
